Je moet wat als je verplicht stil ligt en we maken dan wat wandelingetjes in de omgeving. Het dorp waar we nu bij horen is een echt Frans dorpje en het winkelhart bestaat uit één winkel. Aan de gevels kunnen we zien dat er meer geweest zijn, maar net als bij ons kan de kleine winkelier niet op tegen de giga-supermarkten en warenhuizen.
Vrijdag is de plongeur geweest en zaterdagochtend is er met man en macht gewerkt om de planten die met de stroom mee drijven voor de deur weg te halen. Er is proefgedraaid met de sluis en om 13.30 uur mochten we er in. Jawel na drie en een halve dag varen we weer. Helaas na de tweede sluis komen we alweer bij een sluis in stremming. Gelukkig is de elektricien er al op zijn brommertje bij gekomen en wordt het probleem opgelost en kunnen we na een uurtje verder. Nog vijftien sluizen te gaan tot we de Yonne uit zijn. Dat beloofd wat.
Als we de weg terug hetzelfde moeten varen proberen we altijd andere aanlegplaatsen te kiezen. Helaas door het oponthoud lukt dat nu niet en laten we de palen weer bij Villeneuve-sur- Yonne vallen. Bij een avondloopje blijkt dat in het donker zo’n plaatsje er dan toch weer anders uitziet. Op zich is het wel relaxed varen op de Yonne, want de sluizen beginnen om 9.15 uur , hebben lunchpauze van twaalf tot één en stoppen om 18.45 uur. Hier moet je in Nederland niet mee aankomen, de 24 uurs economie. Al blijkt later dat lageruit de sluizen van 7 tot 7 schutten, dit omdat er hier meer beroepsvaart is.
We besluiten om de Yonne maar zo snel mogelijk terug te varen. De plantengroei is enorm en gelukkig blijft het makkelijk uit de schroef te verwijderen door achteruit te slaan. Gisteren zowaar een dag zonder problemen. Alleen kwam de sluiswachter de sluis om twaalf uur bedienen en hij moest ook de volgende sluis doen, maar die begon dan pas om half twee te draaien. Ja zijn lunchpauze was ook pas om half één begonnen en je moet wel op je gemakje een uurtje kunnen eten. Mooi, dan doen wij dat ook. Afgelopen nacht hebben we zo lekker rustig gelegen en donker dat het was! Na aankomst hebben we eerst een rondje gelopen en werden verrast door het leuke dorpje. Een kern met een bijzondere kerk (vooral de toren) uit de dertiende eeuw. Een Mairie (gemeentehuis) de bibliotheek. Een school en een waterput. O, ja ook nog een winkeltje en een stukje verder een kasteel. Een opknappertje, iets voor : Ik Vertrek. Toch zonde dat zo iets moois staat te vervallen.
Zitten we lekker een filmpje te kijken en dan begint het pardoes te onweren. Ik naar buiten om het verhuisluik dicht te doen (dit is een groot luik om grote dingen naar binnen te kunnen doen) dit staat open voor de ventilatie. Gelukkig hebben we goede dekverlichting, want je zag helemaal niets. Als we alle patrijspoorten en luiken dicht hebben is ook net zo snel de bui over. Alles maar weer open, zo blijf je bezig.
Vandaag is het ook wat spatterig en soms is het zelfs wat heiig. Dat hebben we in een eeuwigheid niet meer gezien. Na weken van dertig graden of meer voelen we wel onze energie terugkomen nu het maar 23 tot 25 graden is.
Frans komt erachter dat als we alleen in een sluis met schuine wanden liggen, het gemakkelijker is om niet vast te maken . Hij houdt het schip dan met de motor op zijn plaats. (we zijn nu aan het dalen en moeten oppassen om niet op de schuine wand vast te komen zitten).
We zijn weer terug op de Seine en laten de middeleeuwen achter ons. Het is drukker, meer beroepsvaart en we zien ook weer flats. Toch vinden we een plekje bij het bos. Op de palen en een truc om aan de wal te komen, maar dan kunnen we een boswandeling maken en bramen plukken. Het grappige is dat een simpel bospad hier ook een naam heeft, ook al is het een paadje van niets. Het bos ruikt heerlijk na de regen.
We gaan zien wat de dag ons morgen weer brengt.
Reactie plaatsen
Reacties
Prachtig, als je kans ziet door het Canal Sint Martin, dwars door Parijs, te varen onder de Bastille door zal je dat mooi vinden.