Na Arnhem zijn we door de sluis bij Driel naar Wageningen gevaren. Ook hier is het voor ons een soort thuiskomen. Frans heeft hier jaren bij het Marin gewerkt om verkeersleiders op te leiden. Toen wij aan boord van de Talisman zijn gaan wonen lagen we geregeld in de haven aldaar. Fijn struinen door de uiterwaarden en het bos of naar het gezellige studentenstadje. Dat is het mooie van ons leven, je leert overal de weg kennen, krijgt overal kennissen en voelt je overal thuis.
Het weer zit mee en de stuurhut krijgt weer een laagje vernis. We laten Wageningen achter ons en passeren alweer een sluis bij Amerongen. In de Rijn zijn drie complexen met sluizen en stuwen. Bij Driel en Amerongen dus en bij Hagestein. Hiermee wordt het waterpeil geregeld. Als het erg hoog water is laat men het water naar zee weglopen door de stuwen te trekken en bij laag water houdt men het water vast door de stuwen te sluiten en dan moet je door de sluis varen. Als de stuw open is staan de bogen hoog tussen de torens en kan men eronderdoor varen. Bij Hagestein en Amerongen zit er ook een waterkrachtcentrale in de stuw gebouwd en een vistrap bij alle drie de complexen. We besluiten nog een stop te maken op de plassen bij het gat van Maurik, een groot recreatiegebied. Voor velen is de vakantie voorbij en het is dan ook niet erg druk. Hier liggen we vrij en kan er weer een laagje vernis op de stuurhut. Er zitten nu vier lagen op en nu moet het eerst een paar dagen uitharden. Dan nog weer een beetje schuren en de vijfde laag. De deuren moeten ook nog geschrapt worden, maar dan moeten ze eruit gehaald worden en dan hebben we een poosje standvastig weer nodig.
Vanmorgen vertrokken uit Maurik en de Nederrijn weer verder af naar Wijk bij Duurstede. Hier zijn we bakboord uit gegaan het Amsterdam-Rijnkanaal op richting Tiel. Bij Tiel weer door een sluis en de Waal af. Met een lekker gangetje stroomafwaarts. Het wordt weer blauwe borden trekken, maar nu bepalen wij niet (afvaart) of we verkeerde wal varen, maar de opvaart bepaalt. Het is best druk met scheepvaart, maar het is dan ook de snelweg naar Duitsland en ons Talismannetje is maar een ukkie hier. Rap varen we Zaltbommel voorbij en kasteel Loevestein en dan is daar het vertrouwde vestingstadje Woudrichem, ofwel Woerkum. We meren tijdelijk af aan de vestingkant. Natasja, zij heeft met haar tjalk op onze plek gelegen, is nog niet vertrokken. Dat is mooi, want dan kunnen we de post gelijk ophalen die zij verzameld heeft en een praatje maken. Frans haalt de auto uit de schuur met de aanhanger om ons hout te lossen en in de schuur op te bergen. Als Natasja is vertrokken gaan we op ons eigen plekje liggen en bijpraten met de buren. Morgen viert ons Elske haar verjaardag en daar gaan we naar toe en dan maandag, jawel, gaan de trossen los om naar Antwerpen te gaan. Zo zijn we maar efkes in Woerkum. We gaan trouwens op uitnodiging van de MAS (Museum Aan de Schelde) naar Antwerpen om daar volgend weekeind te liggen in dok 5 in verband met monumentendag. DUS… de reis is nog niet helemaal voorbij. Wel gaan we door heel Nederland en kan je een zogenaamde schuine streep trekken van Nieuwe Statenzijl naar Antwerpen. Diagonaal door het land dus.
Reactie plaatsen
Reacties
Hoi globetrotter, weer een heel avontuur. ff thuis geroken en door maar weer. Veel plezier in Antwerpen en tot gauw voor langer thuis. Lieve groetjes van ons