Op de Randmeren

Als volgende stop hebben we Harderwijk in gedachten. We hebben begrepen dat de havens langs de Randmeren graag meer historisch erfgoed ontvangen. Frans belt weer met de havenmeester en het loopt niet echt soepel. Eventueel bij een fietsboot langszij en bel nog maar als je er bent. Zo gezegd, zo gedaan en we mogen helemaal achteraan bij een loos terrein liggen en moeten maar zien hoe we vastmaken. Tussen het struikgewas vinden we één bolder die schuin in de grond staat en met wat ploeteren krijgen we een touw om een balk heen. De struiken duwen de horren bijna naar binnen, maar geven dan wel weer schaduw. Over de rand van de haven kunnen we het terrein aflopen en de stad gaan bekijken. Heel leuk met oude gebouwen, een stadsmuur en een museum met een tentoonstelling over Jan van Haasteren. Terug aan boord komt  er nog een fietsboot (dit zijn oude vrachtschepen omgebouwd tot passagiersschip. De gasten fietsen overdag naar de volgende bestemming en het schip vaart daar naar toe. Neemt de gasten en de fietsen aan boord en hebben een gezellige avond. Volgende dag gaan de fietsen en de gasten weer de wal op en fietsen verder). Het schip past net niet tussen de voorburen en ons in. Frans zegt bereid te zijn een eindje naar achter te verhalen en de spudpaal te zetten (dit mag eigenlijk niet in deze haven) op deze manier is de schipper geholpen en kunnen de gasten weer aan boord. Jammer van de generator van de fietsboot die de hele tijd voor onze kop draait.  Op onze deur vinden we een briefje van de havenmeester dat we niet aan boord waren, maar dat we bij het havenkantoor kunnen komen betalen. We verschieten van kleur als we de prijs lezen. Twee euro vierendertig per meter , pff, reken maar uit. Ja zo wil ik ook wel het erfgoed binnen hebben. Zeven en twintig en een halve meter en een plek die bijna niet begaanbaar is. Geen elektra of iets. Dat gaat dus niet gebeuren. We hadden in het blad van de vereniging gelezen dat de kosten anderhalve euro per meter waren en dat er voor het erfgoed iets geregeld zal worden. Nou drie meter eraf… Frans duidelijk niet gelukkig en de havenmeester gaf eerlijk toe dat het plekje allerbelabberst was en zo kwamen ze bij vijftien meter tot elkaar. Nog een prak geld dus. Mensen bedenk even wat je wilt als je richting Harderwijk vaart.