Gisteren gingen we met de lift, maar vandaag gaan we via het hellend vlak van Ronquières. Het lijkt hier wel een waterpretpark met leuke attracties. Het hellend vlak heeft een toren van 150 meter hoog. Wat die toren doet is mij niet geheel duidelijk, misschien voor het mooi, of om er techniek in te verstoppen. De lengte van de helling is 1432 meter met 5% hellingsgraad. Het hoogteverschil dat overbrugt moet worden is 68 meter. Naast de helling ligt een buis waar water doorheen stroomt en een turbine wekt de nodige elektriciteit van het complex op. Best wel modern en milieubewust. De bakken waar je in vervoerd wordt, rijden als wagons over rails en worden met kabels voortbewogen. Het hele kunstwerk is in 1968 in gebruik genomen. Alle andere keren zijn we van beneden naar boven gegaan, maar vandaag gaan we naar beneden en dat ziet er dan toch echt anders uit. Doordat er een sluis voorbij Charleroi gestremd is moet alle scheepvaart via de schepenlift en het hellend vlak. Dit geeft drukte en we moeten dan ook geduld hebben, maar je verandert er toch niets aan en we kunnen op het gemak lunchen.
Ook hebben we een paar hoge sluizen te passeren. Die van vandaag heeft een verval van 13 meter. We eindigen bij Halle en liggen dicht bij het station en dat is dan weer gemakkelijk voor onze vrienden die vrijdagmorgen met de trein naar Nederland teruggaan.
Voor ons begint de vrijdag met het uitoefenen van geduld. Bij de sluis moeten we wachten op beroepsvaart die in aantocht is, dit in verband met de lage waterstand. De sluis komt leeg naar boven en dan mag de beroepsvaart invaren en schutten. Daarna komt hij weer leeg naar boven en mogen wij invaren en afschutten. Ben ik nou gek of hoe zien jullie dit, er wordt toch geen water bespaard op deze manier?
Het is ook weer noodzakelijk om een vignet voor België aan te schaffen. Als we via de Maas en Wallonië hadden kunnen varen was dit niet nodig geweest, maar voor Vlaanderen helaas wel. We varen dwars door Brussel en als je dan aan Parijs denkt, valt het vies tegen. Een lelijk kanaal met veel drukte op de wal, industrie en met hoge muren. Het centrum van Brussel is wel mooi hoor met het kleine beeldje van menneke Pis, gezellige pleinen en mooie gebouwen, maar het doorvaren is dus niet zo. We meren af bij Vilvoorde en gaan een echt Belgisch frietje eten.
In Vlaanderen wordt niet geschut voor pleziervaart alleen. Bij de sluizen staan al grote pompen klaar om het water terug naar boven te pompen. Dit alles ivm. de lage waterstand. Samen schutten met beroepsvaart en als die er niet is , dan is het verstandig om een vaarweg te kiezen waar wel beroepsvaart komt. In plaats van de Maas wilden we, als alternatief, via de Kempenkanalen varen, maar durven het om die reden niet aan. We besluiten om zo snel mogelijk naar de Schelde te varen en dan België uit en Nederland binnen varen. Zaterdag varen we dan naar de Schelde en komen in een grote sluis (Wintam) samen met zeevaart. Als we de laatste tijd stiekem gingen denken dat we met de Talisman best groot zijn, komt aan die grootheidswaanzin nu een einde. Niks geen kleine sluisjes, smalle kanaaltjes en rivieren, maar de grote Schelde met ruimte, weidsheid en zilte geur.
Vandaag gaan we stroom mee en denderen met een bloedgang naar Nederland. Het is druk met zeevaart en we genieten van alles wat er te zien is. Groene, rode én gele boeien een heel assorti. De groene zijn aan stuurboord, de rode aan bakboord en de gele liggen aan de rand van een ondiepte of obstakel. Na 65 kilometer komen we bij de eerste sluis van vandaag: Hansweert. We schutten door en willen achter het remmingwerk overnachten. Dit doen we vaak, maar tot onze verbazing is het remmingwerk weggehaald. Als we op de palen willen gaan liggen roept de sluis dat we naar de jachthaven van Wemeldinge moeten doorvaren. Echt niet zei Frans, we zijn groot schip. Even blijft het stil en dan bedenkt de goede man dat Frans gelijk heeft. Weer in Nederland pff. In België en Frankrijk mag je het schip overal waar plek is neerleggen en zo zie je dat ieder land zijn voors en tegens heeft. Omdat het water hier met het getij omhoog of omlaag gaat, moeten de touwen ver weg staan. De (spudpalen) zijn in deze niet lang genoeg. Na wat getob lukt het ons en dan zien we boven aan het afloopsteiger een verbodsbord. We mogen er niet af. Dat wordt dan een hééél klein wandelingetje, haha. Hopelijk hebben we geen dokter nodig vannacht.
Reactie plaatsen
Reacties