Een varensfamilie.

Vanaf onze jeugd hebben we al iets met water: Frans is bijna op het water geboren en Mieke is vanaf haar jeugd al een waterrat geweest: zwemmen en varen bij de watergidsen (nu Scouting).

Hoe is het varen in onze familie begonnen:

Bij Mieke kunnen we heel kort zijn: Vóór Mieke zat er geen varensbloed in de familie, zowel van haar vader als van haar moederskant is er een stamboom. Nergens komen er schippers in voor, slechts boeren en ambachtslieden in de omgeving Gouda en Moordrecht.

Mieke heeft zelf altijd al geroepen: “als ik ooit ga trouwen, is het met een boer of een schipper”. Het laatste is het dus geworden.

Frans komt uit een echte varensfamilie, hoewel… de Heijlaertsen waren ook boeren van afkomst en wel uit de omgeving van Baarle-Nassau/ Baarle Hertog. Later is de familie verhuisd naar Breda (en nog later naar Dordrecht) en waren de beroepen veelal smid en ijzerwerker.

Het varen komt bij de oma van Frans vandaan, zij was namelijk dochter van een schipper: Jan Meerman, uit Bergen op Zoom. Deze Jan Meerman voer samen met vrouw en kinderen op diverse schepen, in het begin met kleine houten tjalkjes, vaak niet groter dan 50 ton en dan vooral op de Zeeuwse wateren. Ze hadden het niet breed, en daardoor regelmatig een ander schip, dat zat namelijk zo: hoe slechter het schip was, hoe goedkoper in aanschaf, de scheepjes waren dan echter wel aan hun laatste jaren bezig en moesten weer snel vervangen worden door een ander scheepje. Een van zijn scheepjes heette “Talisman”.

Regelmatig hadden ze lekkages en moest er weer met de mand met turfmolm langs de lekkende naden gegaan worden, zodat de naden weer even dicht bleven. Met slecht weer zat oma, die het oudste kind was, beneden als oppas voor de andere kinderen en om te waken dat er geen water in het schip kwam… “Als er water op de vloer komt moet je wel waarschuwen hoor, Lina” zij haar vader dan. Waarschijnlijk is ze daar zo angstig van geworden, dat zij later zij: “Als ik ga trouwen dan is het niet met een schipper.”

Dus trouwde zij met de opa van Frans; een machinebankwerker uit Dordrecht en de oudste zoon van de voormalige dorpssmid van Bavel (bij Breda).

Toen ze eenmaal getrouwd waren en de broers van oma ook van school kwamen en gingen werken, vond opa het varen van zijn zwagers zo leuk dat hij besloot om samen met één van zijn zwagers een sleepboot aan te schaffen en daarmee zijn brood te gaan verdienen. Dit was in de jaren rond 1920 en sleepboten waren toen “booming business . Het ging zo goed dat opa op eigen kracht een sleepboot bestelde bij “De Hoop” in Hardinxveld. En oma? Die vond het maar niks. Het was zelfs zo dat, als er een beetje wind voorspeld werd en ze moesten over Zeeland naar Antwerpen, dat zij met de trein ging en in Antwerpen weer aan boord kwam.

De sleepboot "Frans", die mijn opa heeft laten bouwen bij De Hoop in Hardinxveld.

Vervolgens is het bedrijf van vader op zoon en weer op zoon over gegaan, waarbij Frans in 1982, om diverse redenen, het bedrijf heeft opgeheven om bij Rijkswaterstaat te gaan werken op een patrouillevaartuig, later is hij 23 jaar verkeersleider op Verkeerspost Dordrecht geweest, waarbij ook nog regelmatig op de patrouilleboten gevaren moest worden, vooral in drukke periodes, zoals bij ijsgang.

Privé kruipt dan toch ook het bloed waar het niet gaan kan, want al snel wordt er een zeilbootje gekocht. Na 3x een groter zeilbootje gekocht te hebben en met het Functioneel leeftijdsontslag van Frans in zicht (55 jaar), werd er besloten om wat groters te kopen, zodat we langere reizen konden gaan maken. Na veel zoeken is dat uiteindelijk de huidige “Talisman” geworden. De naam “Talisman” is op deze manier ook weer terug op het water binnen onze familie. We wonen nu aan boord (net als vroeger op de sleepboot) af en toe zetten we het schip ook nog bedrijfsmatig in.

En de kinderen van ons? Ja, twee van de drie varen ook: Sjoerd, onze oudste zoon, is al jaren schipper bij de Reddingsbrigade Dordrecht en nu alweer een tijdje schipper bij de KNRM post Willemsdorp. Hij heeft zelf een jacht, waarmee hij lekker rond kan toeren. Elske, onze jongste dochter heeft zelf een bootje: een oude ijzeren zalmdrijver uit eind 19e eeuw. Haar vriend heeft een polyester zeiljacht. Onze oudste dochter Kirsten vaart maar af en toe, heeft zelf geen boot, maar is wel jaren fanatiek zeilster geweest.